04 mei Fort Lauderdale - Marathon

Vandaag trekken we verder naar, wat voor ons in de voorbereiding een van dé bezienswaardigheden zou kunnen zijn, de Florida Keys. Omdat de reis naar het uiterste puntje wel erg lang zou worden, besluiten we tot halverwege te gaan, vandaag, en dan morgen op en neer naar Key West. Jan had dus gisteravond netjes een campground geboekt en vandaag er naar toe. Jan begint de reis achter het stuur, en op zich is dat al een opmerkelijk avontuur, maar eigenlijk doet ie het niet eens zo slecht.
Vandaag gaan we voor het eerst tanken. We rijden naar een tankstation en..ehh...wat dan ook al weer. O ja, de knop omzetten dat de electrische apparatuur uitschakelt en dan tanken. Bij de pomp kan je met creditcard, debetcard en in de shop betalen. Creditcard geprobeerd, maar dat lukt niet. Debetcard hebben we niet, dus binnen betalen. De pompbediende komt met Angela mee terug, want we weten niet hoeveel we willen gaan tanken. Hoeveel past er eigenlijk in zo'n camper als er nog minder dan een kwart over is in de tank. Er wordt besloten om voor 60 dollar te gaan. Angela en de pombediende gaan weer naar binnen en laten Jan bij de pomp achter. Plots toont het display dat er getankt kan worden, dus hij pakt de 89 octaan en struikelt over de slang van de diesel. Gelukkig ziet niemand het, en het doet gelukkig geen zeer, het doet alleen zo dom aan. Maar ach. De tank wordt uiteindelijk met 24 gallons gevuld en dat is toch ruim 90 liter. Kunnen we voorlopig weer vooruit. Angela neemt het stuur weer over, Jan heeft alweer genoeg spannende dingen meegemaakt.
Hoe zuidelijker we komen, hoe slechter het weer. Rond Miami komt het met bakken uit de hemel vallen, dus we stoppen om te schuilen. Dan door naar een winkelcentrum. Een Aldi..ja, ook hier, en ook hier is het niet echt onze winkel, maar ja, we zijn nu camper-mensen hè.
Daarna na een lunchroom en dat is eigenlijk best gezellig, een drukke zaak, met alledaagse Amerikanen die alledaagse zaken bespreken. Onze serveerster vraagt het in Nederland was. Ze legt uit dat ze ons Nederlands hoorde praten. Ze is zelf israelisch, maar heeft veel Nederlandse vrienden, vandaar.
De reis gaat verder en daar komen we dan eindelijk aan bij de Keys. Key Largo is de eerste, maar het weer is slecht, dus we rijden verder. Bij het John Pennekamp StatePark stoppen we nog een keer. Daar zijn ook geocaches te vinden, en het is een bijzonder park met boottochten naar het rif, maar door het slechte weer, varen de boten niet meer. Dan gaan we alleen voor de geocaches. We vinden er eentje halverwege de Grove Trail. Mooi hoor!
Daarna weer verder naar onze eindbestemming vandaag. Toch nog even een stop bij een mall voor een magnetronmaaltijdje en een zwempak en een nieuwe reisstekker, want die we bij ons hebben, die is niet helemaal goed meer. Maar hoe leg je dat uit in een winkel aan personeel die waarschijnlijk niet eens weet waarom er een stekker-converter nodig is, en dan ook nog eens in het engels. De eerste zaak stuurt ons door naar de tweede zaak en die vertelt dat ze dat niet meer verkopen, maar verderop op de Keys waarschijnlijk wel. Ja ja, unhuh. Met magnetronmaaltijden en een zwempak reizen we verder. De receptie was al gesloten, maar in de brievenbus voor late arriveerders vinden we een plattegrond met onze naam. En plots staat er een beheerder naast ons. Angela schrikt zich een hoedje! De vriendelijke beheerder wijst ons de plek, komt zelfs nog even checken of alles lukt met het hook-uppen en onze reis zit erop. We staan aan de waterkant, bijna op het strand en het stormt en het stormt. Best een mooi gezicht, maar laten we hopen dat onze camper het ook leuk blijft vinden. Na 2 uurtjes komt de beheerder weer langs, het is niet veilig genoeg zo dicht bij het strand, het wordt vloed en de wind is hard.. Dus snel ont-hookuppen, verplaatsen naar een veiliger plekje en weer hookuppen.
We zitten een tijdje te kletsen over voor- en nadelen van camperen. Heel enthousiast is Jan nog niet, Angela's enthousiasme is wat minder geworden, maar heeft er nog alle vertrouwen in dat het toch leuk is.

We maken plannen voor morgen, Jan kookt (jaja, magnetron, dat lukt nog wel) en na het eten werken we de administratie bij, rangschikken de foto's en dan is het wel weer genoeg geweest voor één dag. Morgen naar Key West, als het weer het toelaat.